Cusco
Blijf op de hoogte en volg roos
06 Mei 2015 | Peru, Cuzco
Vrienden uit Ilpendam, Ineke en Frans, zijn in Peru voor een rondreis en Edwin laat ze het land zien. Ik was een stukje mee gereisd, vanaf Lima naar het zuiden. Aangekomen in Arequipa besloot ik terug te keren naar Cusco, ivm het project op de school (hierover later meer). 's Ochtends half 10 vertrok ik in de bus, een rit van zo'n 8 uur tegemoet. Maar om kwart over 10 waren we alweer terug op het station, omdat er stakingen waren: de route waarlangs wij de stad moesten verlaten werd geblokkeerd door een boze menigte Peruanen. Ze probeerde de aandacht van de regeringen te krijgen met protesten tegen de aankomende mijnen en vervuiling als gevolg daarvan. De bus kon er onmogelijk door. Rechtsomkeert dus maar weer naar het station van Arequipa.
Nu "moest ik noodgedwongen" mee naar de volgende toeristische stop: Chivay, in de Colca Canyon waar je condors kunt zien. Wat een straf ;).
Na Chivay met z'n allen richting Cusco, tussen de stakingen door. Tijdens de eerst beschreven staking was zelfs een dode gevallen en de dag na ons vertrek gingen de stakingen en protesten weer door. Daar waren we mooi tussenuit gekomen leek het. Helaas was de rit wat langer dan in eerste instantie verwacht.... een kleine 4 uur langer. We zouden zonder stoppen, over de "nieuwe" route, in 1 keer naar Cusco rijden. We zouden... , maar we gingen over de "oude" route, langs Puno, met een flinke bocht naar Cusco. Gelukkig zaten we comfortabel en was het niet druk in de bus. De eerste grote stad die we aandeden, Juliaca, stond voor een deel onderwater door gesprongen leidingen. Deze stad doorkruizen is normaal ook al geen pretje want het grootste deel van de wegen daar heeft geen asfalt wegbedekking, maar bestaat gewoon uit zand en steentjes. Moet je nagaan als dit dan onder water loopt.
Een groot feest dus toen de bus zich vast reed in een onder gelopen weg met een groot gat...
We stonden stil in de brandende zon, altijd top in een afgesloten ruimte. Gelukkig gingen de deuren gauw open en zagen we de bus chauffeur in z'n zwembroek onder de bus duiken. Edwin en Frans en andere manlijke reizigers sleepten onder toeziend oog van Ineke grote stenen naar de plek van het gat in de weg. De chauffeur krikte de bus omhoog en liet de stenen het gat opvullen. We hadden er een hard hoofd in dat we snel weer omweg konden, maar ik vermoed dat de chauffeur de nodige ervaring had en binnen een half uur reden we weer.
Na nog een hele boel stadjes en dorpjes hoog in de bergen, kwamen we, behoorlijk vertraagd dus, in Cusco aan.
Ik ging dus weer naar Cusco omdat ik sinds een paar weken mee draai op een school voor tieners en jongvolwassenen met een verstandelijke beperking. Eerst een beetje meelopen in de verschillende klassen, soms ging/gaat het wat moeizaam en lijken de dagen lang. Ik ben natuurlijk geen docent en spreek niet volledig spaans. Ook wil ik als de kinderen eenmaal aan het werk zijn niet te veel storen of voor afleiding zorgen, dus vaak zit of sta ik stilletjes te kijken. Maar aan de andere kant is er genoeg te zien.
Inmiddels ben ik bezig met het aanleren van een aantal dagelijkse activiteiten aan een van de leerlingen die zwaar autistisch is. Het is maar een kleine aanzet; deze jongen willen ze zelfstandig leren eten met bestek. Dit doet hij nu niet, eet met z'n handen, als hij al eet. Communiceren is heel lastig, praten kan hij niet. Opdrachten uitvoeren en vragen beantwoorden op zijn manier wel. We beginnen met een foto-spel: welk bestek hoort bij welk gerecht? Ik hoop dat ik daarna nog verder met hem en de docent kan, maar of de tijd daarvoor is betwijfel ik.
Hopelijk komen er nog meer docenten met een vraag voor hun leerlingen, want nu ik er nog ben kan ik natuurlijk proberen mijn ergotherapeutische blik op hun vragen te werpen.
Het is leuk en mooi om te zien hoe de docenten omgaan met hun leerlingen. Ze zijn vaak pas korte tijd werkzaam met deze kinderen. In Peru bestaat speciaal onderwijs niet en de opleiding tot 'docent speciaal onderwijs' dus ook niet. Binnen het project worden niet alleen leerlingen onderwezen, ook de docenten worden binnen de school opgeleid. Ik zie veel liefde en geduld. Kinderen die in sommige gevallen zo moeilijk of bijna niet kunnen communiceren, agressief zijn, knijpen en schoppen...
Alle klassen die er zijn hebben een beetje hun eigen focus. Zo is er een klas met allemaal jonge autistische jongetjes; zij doen veel aan rekenen en schrijven en spelen met puzzels en knijpers. Een groepje met zwaarder gehandicapte tieners; zij zijn bezig met onder en boven en werken in de tuin, en ontsnappen zo nu en dan uit hun lokaal. Een klas met tieners met retardatie, het syndroom van down, of een vorm van autisme; hier doen ze veel aan taal en knutselen veel. En de laatste klas is een gemengde groep jongvolwassenen; zij zijn veel bezig met de, oh zo gewenste, toekomstige arbeidsactiviteiten zoals bedden opmaken, kleding vouwen en bedienen in hun eigen restaurantje, en velen van hun kunnen geweldig tekenen.
Inmiddels komen Ineke en Frans weer bijna terug uit Bolivia. Dan gaan ze met Edwin weer door in hier in en om Cusco. Wanneer ik kan ga ik lekker mee.
De tijd gaat snel, dus laat ik nog maar zo veel mogelijk doen. Als toerist, op de school en natuurlijk met Edwin.
Chau!
-
06 Mei 2015 - 09:16
Syl En Anton:
Wat schrijf je mooi over de school Rooske... Wat ligt je hart toch bij deze kwetsbare groep mensen. Zo mooi! -
06 Mei 2015 - 09:27
Willy Leijnse:
Nou, lieve Rozeknop, aan avonturen weer geen gebrek!!!
Leuk om te lezen en een beetje mee te leven.
Liefs voor jullie beiden, ook van Bram.
XX Willy. -
06 Mei 2015 - 21:03
Nienke:
Weer een leuk verhaal en heel leuk om te lezen dat je je ergo skills daar kwijt kan! Ik hoop dat je de docenten en de leerlingen op weg kunt helpen.
Lfs Nienke -
06 Mei 2015 - 21:18
Milene:
Lieve Roos, heel ver weg en een heel ander leven! Wat goed dat je op die school aan de slag bent gegaan, ze zijn vast erg blij met je. Hier gaat alles zijn rijke Westerse gangetje! We verheugen ons erop dat je weer terugkomt! Xx milene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley