En we zijn weer op pad
Blijf op de hoogte en volg roos
11 Januari 2017 | Ecuador, Guayaquil
Na alle (kerst) drukte in het restaurant en alle feesten en partijen aan het einde van het jaar kon ik uitkijken naar weer een periode van ¨onthaasten¨in Zuid-Amerika.
Echt onthaasten is er nog niet bij geweest, want we reizen wat af joh. Aangekomen in Lima zijn we doorgegaan naar Ica (5 uur met de bus), waar de familie van Edwin woont. Iedereen even gezien, was gedaan en samen gegeten. Anderhalve dag later terug naar Lima (4 uur) en meteen door, met veel haast want we miste de bus bijna, naar het busstation voor de bus naar Mancora (20 uur). Dit was wel echt by far de meest luxe bus die we ooit namen: eigen televisie schermpje, wifi (die het bij mij echter niet deed), airco, eten en drinken. Denk vliegtuig op wielen. Op zich natuurlijk mooi, maar wel lang... Ik ging weg met een hardnekkige verkoudheid en was daar behoorlijk moe van. Dan ligt een stoel in een (mooie) bus toch niet zo heel lekker.
Mancora ligt helemaal in het noordelijkste puntje van Peru. Het is een vakantie oord voor de locals en een surf paradijs voor toeristen, gelegen aan de Grote oceaan, Pacific Ocean.
Grappig hoe elke kustplaatsje wat badgasten trekt toch een beetje op elkaar lijkt. Neem een willekeurig plaatsje met boulevard en strand opgang in Nederland; ijswinkeltjes, winkels met opblaas dieren, zwembandjes, plastic schepjes en emmertjes en bodyboards, winkels met bikini´s en zwembroeken (voor als je die toch vergeten was), en natuurlijk vis! Nou dat zelfde hier in Mancora ook, maar dan een iets tropischer variant.
Eigenlijk is dit deel van Peru het deel met de meeste zon-uren, mar net toen wij het strand op wilde was het behoorlijk grijs en waaide het hard. Een dag later braken de wolken 's middags open en zijn we de zee in gedoken en ben ik natuurlijk, zoals het hoort, vebrand! De hele zomer zo goed gesmeerd en niet verbrand, hier een uur of twee in gesmeerd en wel op het strand, BAM!
Geen gezeik, verbrand of niet de bus weer in, op naar Guayaquil Ecuador (8 uur). Dit keer een bus van ecuadoriaanse topklasse met wifi, not, airco op vriesstand die niet uit te zetten was op onze plek en stoelen die al dan niet bedienbaar waren. Na een half uurtje moetsen we allemaal de bus uit voor de ¨customs¨ controle, als voorportaal van de douane bij de grens. Weer wat later volgde de grensovergang. We waren de enige bus op da moment dus het hoefde gelukkig allemaal niet zo lang te duren. In de ruimte van de douane zaten de Peruaanse en Ecuadoriaanse beambten naast elkaar, en het geheel werd gezellig verlicht met flikkerende blauwe kerstlampjes en ondersteund met een sfeervol op repeat-staand kerstmelodietje. Wij waren hooguit 15 minuten binnen... maar die douaniers....
Alles goed en wel zitten we nu in Guayaquil, de grootste stad van Ecuador, maar niet de hoofdstad. Het ligt aan een rivier die uitmondt in de oceaan, of een stuk zee wat landinwaarts komt. Ook hier wolken en vooral veel regen toen we aankwamen. Dat zijn ze hier blijkbaar niet echt gewend want in de krant stond een foto met een ondergelopen straat en in de straten van de stad grijpt iedereen z´n kans om de winterse kleding te gebruiken, bij 29 graden... Wij hebben ons in het zweet gewerkt (want de zon was inmiddels doorgebroken) door de 444 treden te beklimmen langs oude gekleurde huisjes met als beloning een mooi uitzicht over de stad en de rivier.
Vanavond gaan we weer door... een busrit van 12 uur.
YEEY
Echt onthaasten is er nog niet bij geweest, want we reizen wat af joh. Aangekomen in Lima zijn we doorgegaan naar Ica (5 uur met de bus), waar de familie van Edwin woont. Iedereen even gezien, was gedaan en samen gegeten. Anderhalve dag later terug naar Lima (4 uur) en meteen door, met veel haast want we miste de bus bijna, naar het busstation voor de bus naar Mancora (20 uur). Dit was wel echt by far de meest luxe bus die we ooit namen: eigen televisie schermpje, wifi (die het bij mij echter niet deed), airco, eten en drinken. Denk vliegtuig op wielen. Op zich natuurlijk mooi, maar wel lang... Ik ging weg met een hardnekkige verkoudheid en was daar behoorlijk moe van. Dan ligt een stoel in een (mooie) bus toch niet zo heel lekker.
Mancora ligt helemaal in het noordelijkste puntje van Peru. Het is een vakantie oord voor de locals en een surf paradijs voor toeristen, gelegen aan de Grote oceaan, Pacific Ocean.
Grappig hoe elke kustplaatsje wat badgasten trekt toch een beetje op elkaar lijkt. Neem een willekeurig plaatsje met boulevard en strand opgang in Nederland; ijswinkeltjes, winkels met opblaas dieren, zwembandjes, plastic schepjes en emmertjes en bodyboards, winkels met bikini´s en zwembroeken (voor als je die toch vergeten was), en natuurlijk vis! Nou dat zelfde hier in Mancora ook, maar dan een iets tropischer variant.
Eigenlijk is dit deel van Peru het deel met de meeste zon-uren, mar net toen wij het strand op wilde was het behoorlijk grijs en waaide het hard. Een dag later braken de wolken 's middags open en zijn we de zee in gedoken en ben ik natuurlijk, zoals het hoort, vebrand! De hele zomer zo goed gesmeerd en niet verbrand, hier een uur of twee in gesmeerd en wel op het strand, BAM!
Geen gezeik, verbrand of niet de bus weer in, op naar Guayaquil Ecuador (8 uur). Dit keer een bus van ecuadoriaanse topklasse met wifi, not, airco op vriesstand die niet uit te zetten was op onze plek en stoelen die al dan niet bedienbaar waren. Na een half uurtje moetsen we allemaal de bus uit voor de ¨customs¨ controle, als voorportaal van de douane bij de grens. Weer wat later volgde de grensovergang. We waren de enige bus op da moment dus het hoefde gelukkig allemaal niet zo lang te duren. In de ruimte van de douane zaten de Peruaanse en Ecuadoriaanse beambten naast elkaar, en het geheel werd gezellig verlicht met flikkerende blauwe kerstlampjes en ondersteund met een sfeervol op repeat-staand kerstmelodietje. Wij waren hooguit 15 minuten binnen... maar die douaniers....
Alles goed en wel zitten we nu in Guayaquil, de grootste stad van Ecuador, maar niet de hoofdstad. Het ligt aan een rivier die uitmondt in de oceaan, of een stuk zee wat landinwaarts komt. Ook hier wolken en vooral veel regen toen we aankwamen. Dat zijn ze hier blijkbaar niet echt gewend want in de krant stond een foto met een ondergelopen straat en in de straten van de stad grijpt iedereen z´n kans om de winterse kleding te gebruiken, bij 29 graden... Wij hebben ons in het zweet gewerkt (want de zon was inmiddels doorgebroken) door de 444 treden te beklimmen langs oude gekleurde huisjes met als beloning een mooi uitzicht over de stad en de rivier.
Vanavond gaan we weer door... een busrit van 12 uur.
YEEY
-
11 Januari 2017 - 17:00
Annemiek, Ruud:
Ha Roos en Edwin.
We hadden al begrepen dat je weer een reis naar Peru ging maken.
Wist niet dat jullie vakantieplannen hadden, maar super leuk om te lezen en te volgen.
Veel plezier en groetjes van ons. -
11 Januari 2017 - 20:18
Willy:
Ha lieve Roos en Edwin, wat gezellig om jullie weer te volgen via het reisverslag!
En wat hebben wij het makkelijk om van de ene kant van het land naar het andere te reizen in tegenstelling tot het grooooote Peru...
Heb een goede tijd samen!
Veel liefs van Bram en mij.
-
11 Januari 2017 - 20:50
Nynke:
Hoi Roos,
alweer een hele hoop gezien in heel korte tijd (inclusief de binnenkant van veel bussen), ik herinner je toch maar even aan je goede voornemen: "dit keer wil ik gewoon met m'n billen op een strand zitten" ;-)
Dikke kus voor jou en Edwin -
12 Januari 2017 - 00:47
Milene:
Hé Roos wat een leuk verslag, ik krijg helemaal zin om ook te gaan bussen zo maak je nog eens wat mee! ik ben in Frankrijk, kreeg een mail van Pana dat de baron heel erg blij was met zijn peper! En verder wilde ik je nog bedanken voor je bijdrage aan het magazine ivm 20 jaar cradam. Het is van voor tot achter en weer terug ontzettend leuk, en jouw en Jetty's bijdrage het leukste, maar dat vind ik wel van alle bijdrages.
Veel sterkte met het onthaasten! Lukt dat niet dan kun je altijd nog denken als Mina Kruseman (feministe van heel vroeger) die schreef: "alles bevalt mij behalve rust". Liefs voor Edwin en geniet daar!
xx milene -
12 Januari 2017 - 01:18
Machteld :
Leuk je zo weer te lezen, Roos. Geniet ervan. Braza voor jou en Edwin! -
12 Januari 2017 - 13:35
Syl En Anton:
Zo fijn, alledaagse zaken SAMEN te kunnen doen. Geniet er maar van lieverdjes! -
18 Januari 2017 - 16:34
Sophie Pronk:
Wat geweldig dat jullie dit allemaal kunnen beleven. We wachten op de foto's volgende maand en genieten jullie ondertussen maar van alles. Veel liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
