Stad, stad, stad
Door: roos
Blijf op de hoogte en volg roos
02 Februari 2011 | Suriname, Paramaribo
Een kleine week is voorbij en ik heb al veel van paramaribo gezien. Eigenlijk alleen nog maar paramaribo...
De eerste dagen ben ik lopend de stad ingeweest en sinds twee dagen huur ik een fiets, dus is mijn bereik iets groter. De stad is warm, druk en enigzins ongeorganiseerd. Hoewel er toch ook duidelijke regels zijn waar je je aan dient te houden, denk hierbij aan het verkeer dat LINKS rijdt, dus ook de fietsers en de oversteekplaatsen waar wel een stoplicht voor voetgangers is. Is er een stoplicht, dan wacht je tot ie groen is, is er geen licht, dan steek je over wanneer je wil. Waar je ook niet aan ontkomt is het gefluit, ge-pssst, geroep en gewenk van alle mannen op straat. Of je nu als vrouw alleen loopt of in een groep met een aantal jongens, het fluiten gaat onverminderd door. De reisgids zegt: "beschouw dit als een twijfelachtig compliment en loop door, behalve als je natuurlijk serieus geinteresseerd bent...". Dat doe ik dan maar, dat doorlopen.
Omdat ik in een guesthouse verblijf (waar ik niet kan koken of geen eten kan bewaren) gebeurt alles wat betreft eten en drinken op straat. Dat is ook helemaal geen straf, want er is keus genoeg. Aan de Waterkant, aan de over van de Suriname rivier, kun je bij verschillende eettentjes heerlijke bami, nasi, sate, bakkebana of loempia's halen en op het algemene terras opeten. Ook drinken is er genoeg, van water en vruchtensap (limonade) tot literflessen Parbo bier.
Er zijn veel Nederlandse stagiaires hier. Toevallig ook een groep medicijnen studenten, waaronder Lucas en Luna (beide oud HLZ'ers). Het is leuk om mensen die je kent aan de andere kant van de wereld te treffen. Ook heb ik al afgesproken met Vincent, een vriend van mijn collega Baz. Hij woont hier en heeft een media bedrijf, iets wat nog niet veel voorkomend is in Suriname. Hij heeft me zijn kantoor laten zien en me aan zijn collega's voorgesteld. Ook heb ik de studio's/kantoor van het surinaamse jeugdjournaal gezien, het 10-minuten journaal. Een aantal van zijn collega's is bezig met het organiseren van een fietstour langs plantages en dorpen tijdens een bepaalt festival hier. ik ben uitgenodigd om mee te doen en meer reizigers/studenten te verzamelen die ook mee willen doen.
nou heb ik op het moment dus ook een fiets dus ik doe af en toe mijn eigen fietstour door paramaribo. dat is nog niet zo makkelijk. behalve het links rijden en het constante getoeter van auto's en bussen waarvan niet duidelijk is waarvoor, is het warm en zijn de straten lastig te vinden. eenmaal een behoorlijk stuk gereden dacht ik wel "even" door te fietsen naar het revalidatiecentrum... dat bleek een illusie. het was ver en behoorlijk bezweet en verbrand kwam ik daar aan. gelukkig trof ik daar wel een ergotherapeut. ik heb gevraagd of ik eventueel een dagje mee kon lopen. ze vertelde dat het de laatste tijd erg rustig is en dat er weinig clienten zijn en als ze er zijn dat ze ook nog eens vaak niet komen. wel is er een mytylschool bij het revalidatie centrum waar meer continuiteit is. volgende week kan ik waarschijnlijk een paar uurtjes meelopen met een therapeut die de kinderen behandelt. ik ben benieuwd!
ik hoop gauw een tripje naar het binneland te organiseren/te vinden. als ik dat gedaan heb horen jullie weer van me!
Foto's zijn te vinden op:
http://www.facebook.com/album.php?aid=58374&id=100000205336992&l=c25dde4fc5
De eerste dagen ben ik lopend de stad ingeweest en sinds twee dagen huur ik een fiets, dus is mijn bereik iets groter. De stad is warm, druk en enigzins ongeorganiseerd. Hoewel er toch ook duidelijke regels zijn waar je je aan dient te houden, denk hierbij aan het verkeer dat LINKS rijdt, dus ook de fietsers en de oversteekplaatsen waar wel een stoplicht voor voetgangers is. Is er een stoplicht, dan wacht je tot ie groen is, is er geen licht, dan steek je over wanneer je wil. Waar je ook niet aan ontkomt is het gefluit, ge-pssst, geroep en gewenk van alle mannen op straat. Of je nu als vrouw alleen loopt of in een groep met een aantal jongens, het fluiten gaat onverminderd door. De reisgids zegt: "beschouw dit als een twijfelachtig compliment en loop door, behalve als je natuurlijk serieus geinteresseerd bent...". Dat doe ik dan maar, dat doorlopen.
Omdat ik in een guesthouse verblijf (waar ik niet kan koken of geen eten kan bewaren) gebeurt alles wat betreft eten en drinken op straat. Dat is ook helemaal geen straf, want er is keus genoeg. Aan de Waterkant, aan de over van de Suriname rivier, kun je bij verschillende eettentjes heerlijke bami, nasi, sate, bakkebana of loempia's halen en op het algemene terras opeten. Ook drinken is er genoeg, van water en vruchtensap (limonade) tot literflessen Parbo bier.
Er zijn veel Nederlandse stagiaires hier. Toevallig ook een groep medicijnen studenten, waaronder Lucas en Luna (beide oud HLZ'ers). Het is leuk om mensen die je kent aan de andere kant van de wereld te treffen. Ook heb ik al afgesproken met Vincent, een vriend van mijn collega Baz. Hij woont hier en heeft een media bedrijf, iets wat nog niet veel voorkomend is in Suriname. Hij heeft me zijn kantoor laten zien en me aan zijn collega's voorgesteld. Ook heb ik de studio's/kantoor van het surinaamse jeugdjournaal gezien, het 10-minuten journaal. Een aantal van zijn collega's is bezig met het organiseren van een fietstour langs plantages en dorpen tijdens een bepaalt festival hier. ik ben uitgenodigd om mee te doen en meer reizigers/studenten te verzamelen die ook mee willen doen.
nou heb ik op het moment dus ook een fiets dus ik doe af en toe mijn eigen fietstour door paramaribo. dat is nog niet zo makkelijk. behalve het links rijden en het constante getoeter van auto's en bussen waarvan niet duidelijk is waarvoor, is het warm en zijn de straten lastig te vinden. eenmaal een behoorlijk stuk gereden dacht ik wel "even" door te fietsen naar het revalidatiecentrum... dat bleek een illusie. het was ver en behoorlijk bezweet en verbrand kwam ik daar aan. gelukkig trof ik daar wel een ergotherapeut. ik heb gevraagd of ik eventueel een dagje mee kon lopen. ze vertelde dat het de laatste tijd erg rustig is en dat er weinig clienten zijn en als ze er zijn dat ze ook nog eens vaak niet komen. wel is er een mytylschool bij het revalidatie centrum waar meer continuiteit is. volgende week kan ik waarschijnlijk een paar uurtjes meelopen met een therapeut die de kinderen behandelt. ik ben benieuwd!
ik hoop gauw een tripje naar het binneland te organiseren/te vinden. als ik dat gedaan heb horen jullie weer van me!
Foto's zijn te vinden op:
http://www.facebook.com/album.php?aid=58374&id=100000205336992&l=c25dde4fc5
-
02 Februari 2011 - 17:29
Ingrid:
Hi lieve Roos,
Jouw reisverslag leest als een boek,
boeiend,en benieuwd naar het volgende hoofdstuk.
Geniet!! Zodat wij weer kunnen uitkijken naar je volgende verhalen.
Liefs Ingrid -
02 Februari 2011 - 18:02
Annemiek:
Nou, dat ziet er nogal "puffend" uit!
I.t.t. hier, zal ik maar zeggen. Weinig ergothera[peutische gevallen daar?
Lijkt me erg leuk, dat bezoek aan de mytylschool. Ben benieuwd naar jouw verslag!
Geniet! -
02 Februari 2011 - 19:59
Marlot:
leuk om allemaal te lezen tulpje!
en je foto's hou ik ook goed in de gaten!
van oma krijg de groeten! wat bijzonder dat dat toch via dat scherm kan :) dikke kus! -
03 Februari 2011 - 10:35
Danielle:
Hoi roos, ben benieuwd hoe de mytylschool daar is.....hoop het binnenkort te lezen!
Liefs en doe voorzichtig en enjoy! -
03 Februari 2011 - 15:47
Roy:
Dat is zeker leuk een mytylschool! -
03 Februari 2011 - 18:33
Marjo Appelboom:
Het begint al echt wat te worden die reis van jou. Het lijkt me zeker leuk zo ver weg mensen te ontmoeten die je kent.
Wees voorzichtig met het verbranden. Ze hebben daar vast lekkere smeerseltjes.
Groetjes marjo
-
03 Februari 2011 - 20:29
Nienke:
Leuk verhaal Roos! Misschien mag je ook meer dan een paar uurtjes meelopen :-)
x -
04 Februari 2011 - 08:40
Syl:
he roosie, ik had alles al gezien maar nog niet gerageerd. ja ik heb nu zoveel bij te houden op de kompjoet!! Samen met oma je reisverslag bekeken. Ze vindt het maar spannend. Ben benieuwd naar je bezoek aan de mytylschool. kuskus -
04 Februari 2011 - 23:07
Janke:
Vanmorgen hoorde ik van je moeder over je verslag. Dus nieuwsgierig als ik ben ging ik nu even lezen.
wat een prachtig verhal. Wat lijkt het me allemaal spannend.
Hoop dat je het goed vindt als ik af en toe je verhalen lees.
Veel plezier en geniet1
lieve groet, janke -
06 Februari 2011 - 16:18
Jet:
Hai roos!
Wat een fijne verhalen allemaal.
Geniet! -
09 Februari 2011 - 13:52
Ruben:
hoi, heb jij al een negertje aan de haak geslagen, de meesten doen het toch en niet te veel lullen over Su want
je bent er pas, je voorouders hebben hier al een zooitje van gemaakt
de slavenhandel in stand gehouden dus
wees voorzichtig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
